Maggie opuściła swoją ojczyznę (Polskę) w 1996 roku,wyjeżdżając do Atlantic City w Stanach Zjednoczonych. Była to przeprowadzka, która wpłynęła na jej życie i malarstwo. Chociaż ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Stanisława Brzozowskiego w Krośnie, to samoucy, którzy byli bardziej autentyczni i potencjalnie więksi niż artyści szkoleni, inspirowali ją bardziej.

Gosia uważa, że naturalna, niewyszkolona kreatywność faktycznie pogłębia artystyczną wolność w rozwijaniu własnego stylu. Ucieczka od „perspektywy”, „cieniowania” czy „kompozycji” wydaje się bardzo trudna, gdy już nauczysz się pracować w określonych kanonach. Jej sposób eksperymentowania, zabawy kolorami, teksturą, a nawet słowami, stawia ją poza artystycznymi stereotypami. To wyjście jest jej sztuką: ostateczna ucieczka. Moment, w którym nic nie idzie źle, lub wszystko idzie źle, pozwala na istnienie błędów. Błędy, przypadki, skojarzenia rodzą piękne rzeczy.

Jak sama mówi: „Lubię sztukę konceptualną, ale nie należę do tych, którzy więcej mówią niż tworzą”. Koncepcje są bardzo ważne, ale przede wszystkim technika, kolor i faktura stymulują jej pracę. „Dla mnie sztuka, tworzenie w ogóle, jest tak naturalne jak oddychanie. Mam kreatywny umysł, uwielbiam tworzyć i otaczać się pięknymi rzeczami. Nie zatrzymuję się. Niezależnie od tego, czy to projekt domu, zabawna instalacja, czy malarstwo.”

„Dla mnie sztuka to to dzieło, które Cię przyciąga i sprawia, że wpatrujesz się w nie. Jest estetycznie przyjemne dla oka, umysłu i duszy.”